این اثر که هم‌اینک محمل موزۀ «نور و روشنایی» است در جنوب شرقی شهر یزد و در مجاورت خیابان آیت‌الله کاشانی قرار گرفته. الگوی ساخت عمارت ترکیبی است از فضاسازی معمول در معماری کهن ایرانی و برخی از عناصر فضایی معماری کهن غربی. این عمارت اگرچه به‌منزلۀ کوشک یک باغ ساخته شده، ولی ساختار معماریش درونگراست. با این‌حال براساس شیوه‌های کهن ساخت مناظر ایرانی که همیشه با جداول آب و حوض و سرحوض تلفیق می‌شوند، پاسخی مناسب و فوری به اقلیم گرم و خشک حاشیۀ کویر است. کالبد کوشک دو بخش «اندرونی» و «بیرونی» دارد و به‌وسیلۀ دهلیز بلندی ازهم جدا شده‌اند. این شیوه‌ای است که در معماری ایرانی در رعایت اصل مَحرمیت، معمول بوده است. هر بخش در میانسرا، ورودی مستقل دارد؛ در عین ‌حال رابط‌هایی چون دهلیز میانی و جنوبی، به فضاهای هر دو قسمت دسترسی می‌دهند. بخش بیرونی، در نیمۀ شرقی قرار گرفته و ورودی‌اش نیز در همان جبهه است. ورودی به‌واسطۀ یک «هشتی» که در این عمارت به‌منزلۀ رختکن استفاده می‌شده، به‌حوضخانه و دیگر فضاها وصل می‌شود. ترکیب و تقسیم فضایی این بخش، از شیوۀ کهن معماری در تقسیم شکل هندسی مربع به نُه بخش، تبعیت می‌کند. عنصر مهم و فضایی این قسمت، حوضخانه‌‌ای زیباست؛ این فضا با حوضی در میان، چهار صُفه در پیرامون و گنبدخانه‌ای بزرگ، کانونِ بخش بیرونی به‌شمار می‌آید. ترکیب فضایی آن، طرحی از چهارصُفه دارد که عموم پایاب‌ها در معماری کهن یزد نیز بر آن بوده‌اند.

یکی از عناصر ارتباطی عمارت در جبهه‌های شمالی و غربی، رواقی برگرفته از معماری کهن یونانی است. ورودی بخش اندرون که نیمۀ غربی کالبد را شکل داده، در چهارتاق میانی رواق شمالی قرار دارد. برخلاف بخش بیرونی، ورودی بدون فضای رابط هشتی، مستقیماً به دهلیزی گشوده می‌شود که درگاه تمامی عناصر فضایی اندرون به آن باز می‌شوند. کانون اندرون، یک پنج‌دری زیباست؛ دو گوشواره در سمت‌های شمال و جنوب دارد. تنها نظرگاه مهم و مستقیم به باغ و آبگیر عمارت، همین پنج‌دری است. بخش خدماتی و تأسیساتی در جنوب‌شرق کالبد کوشک قرار دارند؛ شامل آشپزخانه‌ای درمیان و آبریزگاه و حمام در دوسمت است و از طریق دهلیزی از بخش بیرونی جدا شده است. علی‌رغم ساختار درونگرای عمارت، در تمامی جبهه‌ها، بازشوهای متعددی به باغ و فضای سبز گشوده می‌شود تا هم‌زمان چشم‌انداز آن نیز مورد استفاده قرار گیرد.