هنر تصویری هر کشور روایت‌گر فرهنگ و تمدن دوره‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و هنری آن سرزمین است. یکی از هنرهای دستی مصور ژاپن که از دوره‌های گذشته بر جای مانده، طومارهای دستی مصور یا به اصطلاح سنتی«اِماکیمونو» از دوره نارا (۷۱۰–۷۹۴ م) است. قدیمی‌ترین شاهکار این هنر به «عصر طلایی» در سده‌های دوازده و سیزده میلادی مربوط می‌شود. اِماکیمونوهای باقی‌مانده در موزه‌ها حاوی تصاویر زندگی روزمره و مناظر ژاپنی هستند. ساختار اِماکیمونوها از چندین طومار به هم پیوسته تشکیل شده است که در آن‌ها داستان یا روایتی از ساخت معابد، نبردی تاریخی یا روایتی عاشقانه با تلفیق تصویر با یا بدون متن به اجرا درآمده‌ است. یکی از این طومارهای تصویری بدون متن، معروف به «مکان‌های معروف ادو دوازده ماه» در موزۀ هنر جهان، وابسته به مؤسسۀ فرهنگی موزه‌های بنیاد ایران نگهداری می‌شود. با توجه به اهمیت آن، خوانش و بررسی این طومار، برای به‌دست آوردن سال تقریبی خلق اثر، تبیین و بازیافت مکان‌های تصویر شده در هر پلان مورد مداقه قرار گرفت. پژوهش حاضر برای پاسخ‌گویی به این پرسش که «چگونه می‌توان با توجه به محتوای طومار موجود در موزۀ هنر جهان به قدمت، شناخت درون‌مایه و تکنیک‌های مورد استفاده در آن دست یافت؟»، تاریخچۀ مختصری از شکل‌گیری این نوع آثار هنری ارائه داده است. نتایج این پژوهش نشان داده که این طومار مربوط به اوایل دوران اِدو است که در ترکیبی از پنج ماه سال به تصویر در آمده است اما با توجه به عنوان آن، این طومار جزوی از یک مجموعۀ دو جلدی بوده که بقیه ماه‌های سال با تصویر بناهای معروف دوره اِدو تصویر شده‌اند. بناهای موجود در هر پلان، از معابد و زیارتگاه‌های معروف زمان ادو هستند. این بناها شامل معبد کامِئیدو در ماه اول، زیارتگاه اوجی ایناری در ماه دوم، معبد تویزن کانِئیجی در ماه سوم، معبد زوجوجی در ماه چهارم و معبد ریوسِنجی در ماه پنجم است که هر کدام با نام‌های اختصاری معروف آن دوره در طومار مشخص شده‌اند.